Our Blog

 

 

 

«Έτσι, ξαφνικά. Με έπιασε κάτι. Χωρίς να έχει συμβεί τίποτα. Αλήθεια. Είμαι καλά αυτή την περίοδο. Σίγουρα καλύτερα απ’ την προηγούμενη.

…Δεν μπορούσα να πάρω ανάσα.

Δεν μπορώ να το περιγράψω. Σαν να πνίγομαι. Σαν να χάνομαι. Και σαν να μην μπορώ να το ελέγξω.

Και από τότε, μου έχει συμβεί άλλες δύο φορές.

Δεν καταλαβαίνω τι μου συμβαίνει. Αφού εγώ είμαι δυνατός.»

Η κρίση πανικού είναι πια ένα συχνό φαινόμενο. Μπορεί να συμβεί στον καθένα, κάποια στιγμή, σε μεγαλύτερη ή μικρότερη ένταση. Άλλοτε πάλι, μπορεί να συμβαίνει τακτικά σε μία περίοδο.

Τα συμπτώματα ποικίλουν από άνθρωπο σε άνθρωπο αλλά συνήθως είναι κάποια από τα εξής:

–          Αίσθηση τρόμου, χωρίς φανερή αιτία.

–          Σαν να χάνω τη γη κάτω απ’ τα πόδια.

–          Σαν να μην μπορώ να πάρω ανάσα.

–          Ταχυκαρδία.

–          Ζαλάδα.

–          Αίσθηση έντονης ζέστης ή έντονου κρύου.

–          Μούδιασμα στα χέρια ή τα πόδια.

–          Πόνος στο στήθος.

–          Σαν να παθαίνω εγκεφαλικό ή σαν να τρελαίνομαι.

Όταν κάποιος βιώσει μια κρίση πανικού δεν μπορεί να βρει εύκολα κατανόηση και βοήθεια, καθώς είναι κάτι εντελώς ακατανόητο σε κάποιον που δεν του έχει συμβεί.

Τα καλά νέα είναι ότι, δεν κινδυνεύει να πάθει κάτι κακό εκείνη τη στιγμή, καθώς πρόκειται για μία (φαινομενικά) αναίτια κινητοποίηση  του οργανισμού και τίποτα περισσότερο. Ένας συναγερμός που θα κρατήσει το πολύ 20 λεπτά.

Αυτό όμως που κινδυνεύει, και δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο, είναι η ποιότητα ζωής του ατόμου καθώς ζει με τον εφιάλτη ότι θα το ξαναπάθει, και περιορίζεται η ζωή του σημαντικά. Αισθάνεται αδύναμος και περιορισμένος απ’ τα «δεσμά» μιας επερχόμενης κρίσης.

Έρχεται απ’ το πουθενά; Όχι. Έρχεται συνήθως μετά από μια περίοδο έντονης πίεσης ή καταπίεσης, κατά την οποία το άτομο στέκεται όσο μπορεί καλύτερα.

Πώς γίνεται αυτό;  Ο οργανισμός του στην αρχή είναι σε επιφυλακή για να δώσει το μέγιστο δυνατό του. Όταν η κατάσταση όμως βελτιωθεί, τότε  νιώθει πια ότι υπάρχει το περιθώριο να χαλαρώσει και να εκφραστεί όπως πραγματικά αισθάνεται. Να «διαμαρτυρηθεί». Να εκφράσει το «δεν αντέχω άλλο», ή ό, τι άλλο ανάλογα με την ψυχοσύνθεσή του.

Και σε τι ωφελεί το «δεν αντέχω άλλο» να εκφράζεται με έναν τρόπο που το άτομο κυριολεκτικά  δεν αντέχει; Με την κρίση πανικού, οι πιο βασικές και δεδομένες λειτουργίες του ατόμου παύουν να είναι δεδομένες. Η ισορροπία του διαταράσσεται. Έτσι, δεν του μένουν πια δυνάμεις να σπαταλά στο να ανέχεται και να υπομένει καταστάσεις. Ουσιαστικά ο οργανισμός καταρρέει σαν να απεργεί.

Τελικά, μπορεί αυτό να αλλάξει;

Το άτομο με κρίση πανικού, μπορεί να βοηθηθεί όταν θα απευθυνθεί σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας. Πώς; Αρχικά, θα διερευνήσει και θα ανακαλύψει τι είναι αυτό που του συμβαίνει ακριβώς, καθώς πέρα από τη γενική διάγνωση, κάθε άτομο είναι μοναδικό και διαφορετικό. Διαφέρουν τα συμπτώματα, τα γεγονότα που αντιμετώπισε, ο τρόπος του που τα διαχειρίστηκε αλλά και η επιθυμία του να αλλάξει.

Και μπορεί η επιθυμία να είναι κοινή για όλους, «θέλω να γίνω καλά», αλλά το  «καλά» είναι σχετικό. Είναι μια εντελώς προσωπική επιλογή που κάνει το ίδιο το άτομο, και όχι ο ειδικός. Και οι δύο μαζί όμως, δουλεύουν ώστε το άτομο να ξεκαθαρίσει τι χρειάζεται για να είναι καλά, και να το διεκδικήσει. Τότε, ο «συναγερμός» δεν θα έχει λόγο να χτυπάει, και τα συμπτώματα θα υποχωρήσουν.

Μαρία Μπούνδρη

Ψυχολόγος Ψυχοθεραπεύτρια

www.mariaboundri.gr

Categories: Άρθρα