Our Blog

Της Μαρίας Μπούνδρη (όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Πατρίς 25/09/11)

Κάθε φορά που πονάμε σε κάποιο σημείο του σώματός μας, απευθείας αναζητάμε την αιτία του συμπτώματος: «Τι έχω»;

Η ανησυχία μας μειώνεται όταν βρούμε τα ονόματα: όνομα για το σύμπτωμα, όνομα για την ασθένεια, όνομα για το φάρμακο. Θα ρωτήσουμε το γιατρό, το φαρμακοποιό, το φίλο που το έχει πάθει, ή θα το διαβάσουμε σε ένα βιβλίο.

Το επόμενο βήμα μας είναι να καταπολεμήσουμε το σύμπτωμα. Παίρνοντας την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, θα αντιμετωπιστεί. Γιατί όμως, εμφανίζεται ξανά και ξανα;

Στην πραγματικότητα, ο πόνος, ή κάθε σωματικό σύμπτωμα, δεν είναι ένας εχθρός που πρέπει να καταπολεμήσουμε. Είναι μία προσπάθεια του οργανισμού μας να ανταπεξέλθει… ή αλλιώς να μας πει κάτι.

Να μας πει ότι δεν φροντίζουμε τον εαυτό μας αρκετά, ότι πιεζόμαστε από δύσκολες καταστάσεις, ότι λέμε και κάνουμε άλλα από αυτά που θα θέλαμε. Ότι κρατάμε μέσα μας και κουβαλάμε μόνοι μας ό,τι μας πληγώνει. Ότι δεν πάει άλλο με την κατάσταση στη δουλειά, στο σπίτι, στις σχέσεις.

Ο οργανισμός ψάχνει έναν τρόπο να αντιμετωπίσει τη δυσκολία. Κάτι πρέπει να κάνει. Αλλάζει, αρρωσταίνει. Έτσι, μας αναγκάζει να τον προσέξουμε.

Ανεξήγητοι πόνοι σε διάφορα σημεία του σώματος, πονοκέφαλοι, ζαλάδες, δερματοπάθειες (ακμή, έκζεμα, ψωρίαση κλπ.), αϋπνία, τρίξιμο των δοντιών, ταχυκαρδία, ξηροστομία, εντερικές διαταραχές, σφίξιμο στο στομάχι, είναι μερικά από τα πιο συνηθισμένα ψυχοσωματικά συμπτώματα.
Αυτό λοιπόν, που δεν κάνουμε, ίσως επειδή δεν το έχουμε μάθει, είναι να ονομάσουμε τις συγκρούσεις που υπάρχουν μέσα μας, και που είναι τελείως διαφορετικές για τον καθένα από εμάς.

Έτσι λοιπόν, για να ανακουφιστούμε είναι σημαντικό τόσο να πάρουμε τη γνώμη του γιατρού όσο και να εξετάσουμε το ενδεχόμενο η πραγματική ανάγκη να βρίσκεται μέσα μας. Το σώμα δίνει το σήμα. Ας το ακούσουμε.